0624870711 dan@lefaymagic.nl

Mindhug!

Als je jezelf met een knipoog perceptueel manipulator noemt en je publiek schijnbaar onmogelijke demonstraties laat zien, dan ontkom je er niet aan dat je vergeleken wordt met wie er op TV iets vergelijkbaars lijkt te doen. Heel vroeger was dat Hans Kazan, daarna Hans Klok en toen “die jongen” uit Amerika (David Blaine) of Engeland (Dynamo). Nu is het Victor Mids. Oh, het is een Mindf*ck! is de kreet.

Of je magic, goochelen, illusionisme of mentalisme wel of niet op TV zou moeten vertonen is iets wat iedereen zelf moet beslissen. Ik persoonlijk heb er weinig mee. En ja, ik ben ook wel een beetje jaloers op het commerciële effect wat zo iemand kan genereren. TV is natuurlijk een massamedium (en in feite de grootste mindfuck waar we ons aan kunnen blootstellen). Het bereik is niet te overtreffen in wat voor live situatie ook. Al zou ik 5 keer de Ziggo Dome vullen met een show, dan nog heb ik niet de airplay en herkenbaarheid van een terugkerend televisie programma. Een verhaal van kwantiteit en kwaliteit, zelden evenredig.

Dat steekt soms. Als je een succesvolle presentatie hebt gedaan en het publiek hebt vermaakt, geprikkeld en iets geleerd, en ze komen na afloop vertellen hoe het precies leek op wat ze vorige week op TV hebben gezien dan vind ik dat niet altijd even leuk. Zelfs al is het voornamelijk als compliment bedoeld. Mijn artistieke ego wil namelijk gecomplimenteerd worden met iets wat uit mezelf is voortgekomen. (Daarvoor kijk ik al jaren geen TV meer. Ik wil niet door TV beïnvloed worden in hoe mijn presentaties tot stand komen.)

Vorige week bleek weer eens hoe invloedrijk TV is. Ik gaf samen met Karin Boon onze presentatie Breinkracht 2.0 voor een van de grootste multinationals die ons land rijk is. In het programma werden wij aangekondigd als “Mindf*ck voor sales”. Ai…!? Het zette mij aan het denken. Kan ik hier nog iets van maken waardoor ik de eer aan onszelf hou? Ik kwam op een gedachte. Het woord mindf*ck is zondermeer een mooie krachtterm en absoluut mediageniek. Maar wat zegt dat woord nu eigenlijk? Onze hersenen verneukt? In deze presentatie tijdens dit hoog gebudgetteerde seminar, waar wij als hoogopgeleide professionals aan deelnemen wordt in 45 minuten ons brein verneukt?

Ik kon me nauwelijks voorstellen dat dat de boodschap zou moeten zijn. Maar wat dan wel? Karin en ik laten wel degelijk zien hoe makkelijk onze zintuigen, aannames en keuzes te misleiden zijn. We weten ook dat dit zowel humor, verbazing en zelfs lichte irritatie kan geven. Daarom juist geeft Karin daar als psycholoog informatie over hoe dat kan gebeuren en wat we daaraan kunnen doen. Vervolgens onderstrepen we dat de manier waarop onze hersenen in feite werken, onvoorstelbaar slim en functioneel is. Maar dat we dagelijks met valkuilen te maken hebben die je maar beter kan anticiperen. Bijvoorbeeld door eens na te denken over wat je zojuist in onze presentatie hebt ervaren. Dus niet je brein laten verneuken, maar juist je brein een schouderklop geven, omarmen. Niet denken: goh, wat ben ik toch stom. Maar eerder: logisch dat ik dat niet zag aankomen. Geen Mindf*ck, maar Mindhug!

Nou daar had je een naam… Door samenloop van omstandigheden moest ik 5 minuten extra vullen tijdens onze introductie. En ik heb dat aangegrepen om het publiek uit te leggen dat onze presentatie meer als Mindhug gezien zou moeten worden. En het kan aan mijn perceptie liggen, maar ik heb echt het idee dat we na afloop meer, en oprechter complimenten kregen dan heel veel presentaties daarvoor. Zou ons brein dan toch liever omarmd willen worden dan vern**kt?

Share This